Gdyby chcieć wyznaczyć początek historii alkoholu z jabłek, trzeba by sięgnąć do czasów celtyckich: zamieszkujące północną Francję ludy pokochały dzikie jabłka i zaczęły stawiać pierwsze kroki w sadownictwie.

Wypada także też wspomnieć o Karolu Młocie, protoplaście dynastii Karolingów, który w 732 roku powstrzymał pochód Saracenów w kierunku północnej Europy. Właśnie od Arabów pozyskał dzielny Frank ‘know how’ niezbędne do destylacji nie tylko soku jabłkowego, ale i każdego innego. Z kolei dla wikingów, w X stuleciu, fermentowany sok z jabłek był, obok piwa, napojem rytualnym, a trzy stulecia później przydrożne oberże na terenie całej Normandii serwowały spragnionym wędrowcom odpowiednik dzisiejszego cydru. Pierwszym, który na bazie soku jabłkowego wytworzył wysokoprocentowy alkohol był pewien agronom z Gouberville, a uczynił to w 1554. Pół wieku później powstała pierwsza korporacja wytwórców mocnego alkoholu z cydru.

Nazwa „calvados” wzięła się od hiszpańskiego galeonu, „El Calvador”, który pod koniec XVI stulecia rozbił się u brzegów Normandii. Z biegiem zaczęto nazywać jego imieniem skały, które przyniosły mu śmierć, a później cały region. Po rewolucji francuskiej, gdy Francja została podzielona na regiony – Calvados, będący departamentem Normandii udzielił imienia wytwarzanemu w swoich granicach alkoholowi popularnemu wśród chłopów.
W XIX wieku produkcja kalvadosu gwałtownie wzrosła, po tym jak phylloxera spustoszyła francuskie winnice, by sto lat później stać się jedną z istotnych gałęzi przemysłu Normandii. Podczas pierwszej wojny światowej właśnie calvados był trunkiem „na wyposażeniu” francuskiej armii.

Kalvados posiada trzy apelacje, różniące się odrobinę metodą wytwarzania.

Calvados (bez dodatkowej specyfikacji) – to typowy przedstawiciel gatunku, destylowany raz lub dwa razy, produkowany na terenie prawie całej Normandii. Jest go najwięcej (apelacja obejmuje trzy czwarte całej produkcji kalvadosu).

Calvados Pays d’Auge – dwukrotnie destylowany trunek, pochodzący, jak nazwa wskazuje, z Pays d’Auge – krainy leżącej wzdłuż wschodniej granicy departamentu Calvados.

Calvados Domfrontais – poddawany jednej destylacji alkohol, zawierający przynajmniej 30% soku gruszkowego. Wytwarza się go na południu departamentu Calvados.

Dodatkowo na etykiecie odnajdziecie oznaczenia typowe także dla koniaku i armaniaku:

Fine, Trois étoiles (trzy gwiazdki), Trois Pommes (trzy jabłka), VS (Very Special) – wskazują na to, że winiak leżakował przez minimum dwa lata.

Vieux, Réserve – minimum 3 lata leżakowania.

VO (Very Old), Vieille Réserve, VSOP (Very Superior Old Pale ) – minimum 4 lata leżakowania

Hors d’Age, XO, Très Vieille Réserve, Très Vieux, Extra, Napoléon - kalvados leżakował przez 6 lub więcej lat.

• POWRÓT