Jeszcze tylko jedna antyczna dygresja: na owych mitycznych polach elizejskich rosły anemony. To dlatego, gdy pójdziemy na paryski cmentarz, zobaczymy na grobach wianki z porcelanowych anemonów – prosta i popularna ozdoba ma głębokie zakorzenienie w tradycji! Wróćmy jednak do świata żywych i do naszej wspaniałej ulicy, wzdłuż której znajdują się najelegantsze sklepy i kawiarnie. O której Joe Dassin śpiewał w swojej nieśmiertelnej piosence Na miejscu dzisiejszych Pól Elizejskich - biegnących od placu Zgody (de la Concorde) do placu Charles’a De Gaulle’a, poprzez Łuk Triumfalny ku dzielnicy ze szkła i stali – La Défanse – na początku XVII wieku rozciągały się pola uprawne. Maria Medycejska poprowadziła nimi drogę, którą obsadzono drzewami. XVIII wieku stała się ona modnym miejscem przechadzek arystokratów, w tym nieszczęsnej Marii Antoniny. Dziewiętnaste stulecie wyposażyło deptak w płyty chodnikowe, latarnie gazowe i fontanny  i z czasem Pola Elizejskie stały się najbardziej reprezentacyjną ulicą stolicy Francji.  

• POWRÓT