Termin „frankofonia” (fr. La francophonie) po raz pierwszy został użyty w latach 80. XIX wieku przez francuskiego geografa Onésime Reclus. Oznacza on wspólnotę ludzi i państw posługujących się językiem francuskim. Obecnie jest to międzynarodowa organizacja skupiająca rządy krajów francuskojęzycznych. Tylko w kilku z tych krajów francuski spełnia rolę pierwszoplanową, w pozostałych odgrywa już pomniejszą rolę.

Językiem francuskim na co dzień posługuje się 82% mieszkańców Francji, 23,3% - Kanady, 41% - Belgii, 18,4% - Szwalcjarii i 58% Monako. W sumie 75 milionów osób na całym świecie posługuje się na co dzień językiem francuskim. Ma on też - po angielskim - drugie miejsce wśród języków używanych w dyplomacji.

W każdym z krajów francuskojęzycznych język francuski posiada swoją specyfikę. Na przykład w Afryce stacja benzynowa une station d’essence nazywana jest benzyniarnią une essencerie. W Szwajcarii i Belgii zamiast cyfr 70 - soixante-dix, 80- quatre-vingts i 90-quatre-vingt-dix mówi się 70-septente, 80-octante, 90-nonante. Francuzi chętnie używają terminów angielskich co tworzy mieszaninę obu języków zwaną franglais, Kanadyjczycy natomiast dbają o czystość języka francuskiego zamieniając słowa angielskie na francuskie. Dwa ostatnie dni tygodnia nazywane są przez Francuzów weekend, natomiast przez Kanadyjczyków końcem tygodnia la fin de semaine, robić zakupy to po francusku faire du shopping, zaś po francusku w Kanadzie faire du magasinage.

• POWRÓT