Paryska katedra należy do najbardziej znanych na świecie dzięki swej architekturze i powieści „Dzwonnik z Notre Dame” Viktora Hugo. Nazwa jej odnosi się do Matki Boskiej i tłumaczy się jako: Nasza Pani.

Katedram ma ponad 800 lat – jej budowę rozpoczęto w 1160 roku na z inicjatywy opata Maurice’a de Suilly. Prace trwały 170 lat, a pieniądze na to dzieło szły nie tylko z kiesy królewskiej, ale także z datków ludu.
Wzniesiona w stylu wczesnego gotyku katedra to pięcionawowa bazylika z kaplicami bocznymi i transeptem nie występującym poza korpus nawy. Prezbiterium z obejściem i wieńcem kaplic na rzucie półkolistym, fasada dwuwieżowa z wielką rozetą. Posiada bogatą dekorację rzeźbiarską, w dużym stopniu zniszczoną podczas rewolucji 1789 i zrekonstruowaną w XIX w. Spośród innych katedr wyróżnia się doskonałością proporcji i jednolitą koncepcją przestrzenną.
Przez całe osiem wieków swego istnienia katedra była świadkiem najważniejszych wydarzeń w historii Francji. To tam święty Ludwik złożył koronę cierniową Chrystusa, tam ogłoszono rehabilitację zgładzonej Joanny D’Arc. Właśnie w katedrze król Filip Piękny uroczyście zwołał trzy Stany Generalne, król Henryk IV poślubił królową Margot – czyli Małgorzatę de Valois. W katedrze papierz Pius VII wyświęcił Napoleona I na cesarza Francji. Także w Notre Dame odśpiewano Te Deum na zakończenie pierwszej wojny światowej. To tylko przykłady, takich wydarzeń jest znacznie więcej.

• POWRÓT