reklama

Rodzina francuskich serów

• Świeże – przypominające konsystencją nasz twarożek homogenizowany lub włoską Ricottę, wytwarzane są z wszystkich rodzajów mleka. Najbardziej znane sery komercyjne z tej rodziny to Brousse i Petit Suisse.

• Miękkie z pleśnią – wytwarza się z krowiego mleka, mają białą, „omszała skórkę”, wewnątrz zaś są delikatne i kremowe. Do tej rodziny należą wszystkie odmiane Camembert czy Brie.

• Miękkie z płukaną skórką – to także krowie serki. Podczas dojrzewania ich skórka jest wielokrotnie płukana w solance lub alkoholu. Charakterystyczna dla tej rodziny jest pomarańczowa skórka, powstała w wyniku działania szczególnych szczepów bakterii. Do tej kategorii należą Munster, Pont-l'Évêque, Reblochon czy Livarot.

• Sery twarde prasowane – mogą być krowie lub owcze. Jak sama nazwa wskazuje, są one prasowane – w celu pozbawienia ich nadmiaru płynu. Dojrzewają przez wiele miesięcy, dzięki czemu stają się coraz twardsze i nabierają mocnego smaku. Twardym prasowanym serem jest np. Cantal lub Salers.

• Sery podgrzewane i prasowane – produkuje się podobnie jak poprzednie z tym, że przed prasowaniem poddaje się je działaniu wysokiej temperatury. Potem dojrzewają przez wiele miesięcy. Najpopularniejsi przedstawiciele gatunku to Emmental i Gruyère.

• Sery kozie – dzieli się je na mi-chèvre lub pur chèvre. Do wytworzenia tych pierwszych używa się mieszanki koziego i krowiego mleka, druga grupa to czyste kozie sery. Cała rodzina liczy ponad 100 gatunków – uniesposób wymienić wszystkie. Najpopularniejsze to Crottin de Chavignol, Pouligny-Saint-Pierre and Selles-sur-Cher.

• Z niebieską pleśnią – wytwarza się je z mleka krowiego lub owczego. Charakteryzują je niebieskie lub zielonkawe żyłki pleśniowe. Wszystkie sery należące do tej rodziny leżakują długo w wilgotnych grotach. Dzięki temu nabierają bardzo charakterystycznego, ostrego smaku oraz zapachu. Do tej familii należą: Roquefort, Bleu de Bresse czy Fourme d’Ambert.

• Sery topione – robi się je łącząc dwa różne rodzaje sera, bardzo często dodaje się do nich przyprawy – pieprz, czosnek czy zioła. Takim serem jest np. Boursin.