Teren na którym rozciąga się Marais (pomiędzy III i IV dzielnicą – według podziału administracyjnego miasta), stanowiły niegdyś bagna – stąd nazwa dzielnicy (marais = bagno). Aż do XIII wieku należał on do zakonów – w tym do Templariuszy (być może duchy tajemniczych rycerzy przechadzają się jeszcze ne rue du Temple). Jednak gdy w XVII wieku wybudowano place des Vosges i osiedlił się tu król Henryk IV, dość zaniedbana i omijana przez wysoko urodzonych dzielnica nagle stała się modna. Na przełomie XVII i XVIII wieku bogaci Paryżanie chętnie sprowadzali się w te okolice, z tego okresu pochodzą też najpiękniejsze budynki Marais (m. in. Hôtel de Soubise, Hôtel de Rohan, czy Hôtel Salé, w którym znajduje się muzeum Picassa).

Pod koniec XVIII wieku, gdy elity przeniosły się w wygodniejsze i nowocześniejsze okolice Foubourg Saint-Honoré i Saint-Germain, wąskie uliczki Marais wypełniły się biedotą, w XIX wieku także ludnością żydowską, a po pierwszej Wojnie Światowej – także przybyszami z Chin.

Dziś znów jest to jedno z najmodniejszych i – co za tym idzie – najdroższych miejsc w nietanim i tak Paryżu, które w ostatnich dekadach awansowało do roli gejowskiego centrum stolicy.

• POWRÓT